Dziekan Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie
ma zaszczyt zaprosić na otwarcie wystawy:

Henryk Ożóg "Grafika"

 

Wernisaż: 22.03.2010 r. (poniedziałek) godz. 19.00
Wystawa czynna w dniach: 23.03.2010 r.- 23.04.2010 r.(od poniedziałku do piątku) w godz. 8.00-19.00

 

 

 

 

 

Henryk Ożóg  

Ur. 11.01.1956 r. w Wysokiej  k. Wadowic.

1976 r.-1981 r. studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Dyplom w 1981 r. w Pracowni Miedziorytu pod kierunkiem prof. Mieczysława Wejmana.

Od 1983 r. zatrudniony na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie w Pracowni Wklęsłodruku prof. Andrzeja Pietscha.

Od 2002 r. prowadzi Pracownię Wklęsłodruku na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie.

2002 r.-2008 r. prodziekan Wydziału Grafiki.

 

Od 2008 r. kierownik Katedry Grafiki Warsztatowej.

 

Wystawy indywidualne:

1985 – Galeria 3 Obrazów, ASP Kraków.

          – Galeria Grafiki i Plakatu, Warszawa.

1987 – Galerie Rencontre d'Espaces, Strasbourg, Francja.

          – Galeria 72, Poznań.

1988 – Galeria Inny Świat, Kraków.

         – Galerie Du Club 44, La Chaux de Fonds, Szwajcaria.

1989 – Intaglio Printmaker Gallery, Melbourne, Australia.

1990 – Galeria 'A' Stary Rynek, Poznań.

          – Galleri Heden, Goteborg, Szwecja.

          – Galerie Denis Canteux, Valmmorel, Francja.

1991 – Galeria ”G P”, Warszawa.

1992 – Galeria Bałucka, Łódź.

          – La Baummatte, La Chaux de Breuleux, Szwajcaria.

1993 – Galeria Jana Fejkiela, Kraków.

1994 – Galeria Duna, Barcelona, Hiszpania.

          – Zimmergalerie Eryka Schulok, Iserlohn, Niemcy.

1997 – ”P G” Printmaker Gallery, Melbourne, Australia.

          – Galeria Dominika Rostworowskiego (malarstwo), Kraków.

1998 – Musee des Beaux-Arts, Le Locle, Szwajcaria.

1999 – Galerie Grund, Baden, Siegenfeld, Austria.

          – Galeria Jana Fejkiela, Kraków.

2001 – Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, Wieża Ratuszowa.

2002 – Galerie "K", Staufen, Niemcy.

          – ”Soma” Warszawa, wystawa malarstwa i grafiki.

2003 –  MOK, Olsztyn.

2005 –  Galerie Schulok, Iserlohn, Niemcy.

2006 –  Centrum Kultury i Sztuki, Kalisz.

          –  Akademia Sztuk Pięknych, Wydział Grafiki, Katowice.

2007 – Wystawa malarstwa zorganizowana przez Space Gallery.

            Przedstawicielstwo Polskie przy ONZ, Genewa, Szwajcaria.

2008 –  Galeria Jana Fejkiela, Kraków.

2009 –  BWA Ostrowiec Świętokrzyski.                                                                               

2010 –  Galeria Wydziału Grafiki, Gdańsk.

Udział w około 300 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.

 

 

( ..) Prace graficzne i malarskie zasługują na uwagę nie tyle z powodu biegłości warsztatowej, ale też
z uwagi na treści intelektualne i emocjonalne. Czytelne są również jego fascynacje i upodobania artystyczne, choć styl, jak szereg formalnych możliwości uzyskania efektu estetycznego, jest dla tego artysty przedmiotem nie małej wagi. Zarówno malarstwo jak i prace graficzne – te dawniejsze jak
i obecnie prezentowane mają czytelny rodowód. Czytelna jest tu lekcja awangardy XX wieku.

(…) Prace Henryka Ożoga, które cechuje pewna prostota barwnych układów, nie jest jedynie grą estetyczną. Cytaty, które wprowadza i pastisze motywów z twórczości ulubionych artystów, nie są ozdobnikami użytymi w celu epatowania erudycją, lecz są wyrazem urzeczenia obszarami sztuki, jakie odkrywa. Byłoby też zbytnim uproszczeniem traktować sztukę tego artysty jako zbiór znaków wyrażonych formą i kolorem, a pominąć jej siłę duchową.

                                                                            Prof. Zbigniew Gostomski

                                                                                     

(…) Komunikatywność twórczości Ożoga nie polega na szukaniu bezpośrednich inspiracji w otaczającej naturze, w naturalnym porządku rzeczywistości.  Źródłem inspiracji a także przedmiotem refleksji artysty jest najogólniej obszar kultury i cywilizacji związany z kręgiem zjawisk wizualnych, rodzajem współczesnej ikono sfery. Szczególnie tej kreowanej przez media masowe z ich atrakcyjnością, agresywnością, ale i dezintegracją autonomicznych, podmiotowych ontologicznie bytów(…) Swoistym fenomenem tej sztuki jest umiejętność tworzenia z rozsypanych, zdezintegrowanych elementów obrazu nowych spójnych wyrazowo całości, a owa sprzeczność staje się często źródłem silnie ekspresyjnego czy nawet dramatycznego oddziaływania.(…) Chociaż dostrzegam w jego dziełach wpływ współczesnych mediów i kreowanego przez nie wizerunku cywilizacji,  to z drugiej strony prace Ożoga przesiąknięte są jednocześnie najbliższą mu prywatnością. Powtarzająca się postać mężczyzny w jego pracach, dopełniana czasem innymi figurami, wydaje się niekiedy alter ego artysty, choć nigdy go o to nie pytałem.(…)

 Prof. Andrzej Pietsch